naa paata kavitvam - 12

1987

నీ కోసం నన్ను నేను చంపుకుని 

కలిసి విడిపోయే పెదాల

ఎగసి మెరిసి విరిసే 

ఆనందం అంచున

వేచి ఉంటాను వస్తావు కదూ 

1987
ఆలాపనే ఆనంద మధువు 

చిందించు వేళ మోదం

ఆధారాల అంచున ఒక గీతం

మూతపడు కనురెప్పల వీడుకోలు 

సంధ్యా గగన సంవర్తపు ఖేదం 

06 -04 -1992

అమందానందమా అది ఏమి

ఆలోచనామ్రుతములో ఈదులాడ

విధి విచిత్ర విన్యాస గీతికల విభావరి

విలాపమా అది ఏమి 

నిద్రాణ నిషధ తమము 

నవ్య కళాన్వేషితాంబరమున 

కార్మోయిలై క్రమ్ము నైరాశ్యం

ఎన్ని రీతులు

శూన్యావిర్బావమైన  ఈ సృష్టిలో 

కలిసి విడిపోయి

నిరంతర కాల ప్రవాహ గతిలో 

మారి మమేకమౌ 

శక్తి స్వరూపాలు 

సమ ద్విరద గతి త్రిగుణ వివృత 

మనసు నీ వయసుతో జత కూడనీ 

సడి లేని కాలమును అట సాగని 

చింతలును వంతలును చెరలాడ, నీ 

నిగుడు ధైర్యమే విధి చెనకనీ

వలరాజు జలతారు వల వేయగా 

శ్యామ శబలము దాన్ని కెరలించగా 

జరటమౌ జీవితమూ పులకించగా 

ఊపిరిని కళ చేసి సాగిపోనా 

1992

నా కవనముత్పల ద్యుమణి కిరణాల 

క్రమ వికసితోద్భాసితంబైన  రీతి 

నా సంకీర్ణ సంకల్ప ద్యుతిలో

ప్రస్తరించును గాక అద్యంతమై