naa paata kavitvam - 11

1991

అనవసరంగా శ్రమించకు 

ఆలోచనలతో రమించకు

విధి కేకురింతలకు

విరక్తితో చలించకు

అర లేచిన ఆవేశంతో 

విను వీధుల్లో చరించకు

1991

విలోల పంజరాలు 

విషాద మందిరాలు 

విలోమ విధి విధాలు 

వ్యధా స్మ్రుతి పదాలు 

నిజా నిజాలు తేలి 

విధూత మనము కాలి

నిషాద తమము కరిగి

విశాల జగము మెరిసే

ముత్యాల సరాలు 

కలలు కనడం నేరమాయని 

జాలిగొలిపే మూగ భాషన

పిల్ల తెమ్మెర నిలిచి ముంగిట

నన్ను ప్రస్నించెన్

కరడు కట్టిన నిషధ తమమును 

చీల్చి పరుగిడు వెలుగు రేఖలు 

ముసురు పట్టి తెన్ను కానక 

బయట పడవాయే

యామిని క్షేపమా ఇది ఒక

శాపమా పాపమా కల ఇక 

భారమా ఘోరమా కలయిక 

కాదు ఎ రీతిన్ 

కందం

మొన్నటి కన్నీటి చుక్కలు 

నిన్నటి సన్నటి నగవులు ఈ కటి నిశినన్

ఎ గతి మన్నించగలవు 

విస్మృతి లేనీ మనసును నిర్లిప్తముగా 

నింజిలి బడబాగ్ని శిఖలు 

రాజుకు రేగన్ తలపులు మాయగా ఇంకా

సుందరి మందాక్షమని

సంతసింతువేల నీది మనసా కాదా

వెరపే ఎరుగని ఘనుడవు

సుమాళపు ఘడియ బిగించి విమలిమ కొరకై 

లషిత మనస్కుడవు నీకు

విధిచే తప్పదు పొరలిక వాస్తవ క్షితిలో