ఆలోచనల స్రవంతి -23

Purpose of life in materialistic plane 

సంతోషంగా, సుఖంగా ఉండడమే purpose of life. అంతకు మించి వేరే ఏదీ definition లేదు. సుఖం, సంతోషం ఎలా వస్తాయి - నీ లోపల, బయట ఉండే nature తో నువ్వు సమత్వం పొందాలి. అప్పుడు అవి పొందగలవు.

నా reasoning ఏంటంటే కొంత ప్రకృతి పరంగా వచ్చే వారసత్వం, కొంత సమాజం -  ఈ internal, external factors చేత  influence అయ్యే మనిషి తన ప్రభావం చూపించే సమాజం  - ఇదొక వలయం - ఈ వలయాలు మనిషిని నడిపిస్తూ ఉంటాయి.

మనిషికి ఏది సుఖం,సంతోషం అన్నది చూసే ముందు జీవితం గురించి కొంత అవగాహన కావాలి .

Spiritual గా ఎవరో ఇచ్చే definitions వదిలేస్తే జీవితం అంటే నువ్వు భౌతికంగా బ్రతికే కొన్నేళ్ళు. ఈ కొన్నేళ్లలో నువ్వు సుఖంగా ఉండాలంటే ముందు చెప్పినట్టు మూడు basics తీరాలి. అవి internal గా తీరుతూ ఉంటె నీ existence ఉన్నట్టే. ఆ తరువాత external ఉన్నది నీలాగే పదిమంది కలిసిన సమాజం. ఆ రకరకాల కలగాపులగపు సమాజంలో సమతుల్యత వచ్చి అందరూ సుఖంగా ఉండాలంటే కొంత governance అవసరం. ఈ governance ఎవడి చేతులో ఉంటె వాడు తన స్వార్ధానికి, సౌఖ్యానికి వాడుకుని అందరిని నలిపేస్తాడు. అందుకే బాగా ఆలోచించగలిగిన పెద్దలు వివేకానందుడు, బుద్ధుడు లాటి వాళ్ళు society సంతోషంగా ఉండడానికి individual reform మీద పడ్డారు.

"A generous heart, kind speech, and a life of service and compassion are the things which renew humanity." Buddha 

ఇంక అసలు విషయం ఈ spiritual plane అనేది ఉందా. నాకు తెలిసి లేదు. అది ఒక భావన. ఆ భావన నీలో ఉన్న సమాజానికి హాని కలిగించే చెడుగుని ఆపుతుంది. అందుకే పెద్దలు ఆ భావనని చంప లేదు. భగవంతుడు ఉన్నాడనే అన్నారు. భయానికి, బాధకి శరణాగతి అన్నారు. విచ్చలవిడితనానికి, అహంకారానికి పగ్గాలు వెయ్యడానికి శిక్ష అన్నారు. society లోstability  లేకపోతే మన civilized human race  బతికేది jungle  theory లోనే. అది రోజూ restless గా unstable గా indisciplined  గా ఉండే జీవితాన్ని ఇస్తుంది. సౌఖ్యం ఉండదు. అందుకే morals , rules మానవ జాతిని ఒక రకంగా discipline  లో పెడతాయి. 

నిజంగా జీవితానికి అర్ధం లేదు. అది ఒక నిరంతర ప్రవాహం. Life is a continuous flow of energy till it dissipates. కానీ ఉన్నన్నాళ్ళు భౌతికమైన ఈ శరీరంలో ఉండే ఈ మెదడు చూపించే చమక్కులు అన్నీ చూడడమే. అంతే. 

ఆలోచనల స్రవంతి -22

నేను మంచి చెడు అని ఏదో వ్రాస్తే rk చెలరేగి రెండు ఠావుల essay వ్రాసి delete  చేసేశాడు.అది ఏమైనా కాని వాడిని వాడి students రెండు అద్భుతమైన questions  వేశారు.

1. అన్నీ ఇంతకూ ముందు వాళ్ళే కనిపెడితే మనకి ఇంకా చెయ్యడానికి ఏమీ లేదా -follow అవ్వడం తప్పించి ?

2 . అసలు అదేదో spiritual plane లో చెప్పారు కాని అసలు materialistic plane  లో purpose of life  అంటూ ఏమి ఉండదా?

1 . human తాలూకు basic structure మారనంత కాలం ఏమి మార్పులు ఉండవు. మనిషి కూడా మారుతున్న nature కి అనుగుణంగా మారినప్పుడు basic requirements  మారుతాయి. కనిపెట్టడానికి ఏమీ లేవా అంటే కనిపెట్టడానికి బోలెడు ఉంది. కాని కనిపెట్టిన వాటి అవసరం ఎంత ఉంది అనేది చూడాలి. ఇంతకు ముందు అనుకున్నట్టు ప్రతి ప్రాణికి basic requirements  ఆహార నిద్రా మైధునాలే. వాటిని దాటి ఇంకేదైనా అవసరం ఉందా అంటే పైన చెప్పినట్టు అది ఆనాటి కాలమాన పరిస్థితులకి, అభిరుచులకి, వేరే ఇతరత్రా అవసరాలకి పనికి వచ్చేవే కానీ basics కావు. నిప్పు కనిపెట్టక ముందు అన్నిరకాల పచ్చివి తిని human నిలబడ్డాడు. నిప్పు తరవాత వంట నేర్చుకున్నాడు. చలి కాచుకోవడం మొదలెట్టాడు ,steam  engine కనిపెట్టాడు,ఇలాగే దాని applications ఎన్నో. మరి నిప్పు లేక ముందు కూడా ఉన్నాడంటే ఆ కాల మానానికి తగ్గటుగా అతని శరీరాకృతి, అన్ని అమరికలు ఉండేవి. మరి మనిషికి నిప్పు అవసరమా అంటే, అవసరమే. పక్వమైన ఆహారాన్ని శరీరానికి input ఇస్తే తినే పదార్ధంలో మలినాలు పోయి తేలికగా జీర్ణం చేసుకుందికి దోహదకారి అవుతుంది. రుచిగా ఉంటుంది. ఉడకపెట్టడం వల్ల కొన్ని పోషక విలువలు పోతాయి. అందుకే ఇప్పుడు latest nutritional values ఉన్నfood అంటే raw and cooked  తాలూక combination. అలాగే శరీరానికి comfort నిప్పుని పద్ధతిలో వాడుకుంటే. దూర ప్రయాణంలో తొందరగా గమ్యం చేరొచ్చు engines  సహాయంతో. మనిషికి కప్పుకోవడానికి బట్టలు అవసరమా అంటే, బట్టలు లేనప్పుడు చలి నించి కాపాడుకోవడానికి తగ్గట్టుగా చర్మాలు మందంగా ఎక్కువ రోమాలతో ఉండేవి. refinement వచ్చి బట్ట కట్టడం నేర్చిన తరువాత ఆకృతి మారింది. ఇలాగే ప్రతీ విషయంలోనూ చాల examples ఇవ్వొచ్చు. మారుతున్న ప్రకృతి, దానికి తగ్గట్టుగా మారే ప్రాణి. ఏదో బ్రతికేద్దాం అంటే గొడవలేదు కాని, కనిపెట్టిన వాటితో వచ్చే సుఖం తెలిసిన తరువాత ప్రతీ వాడికి ఆ additional facilities,comforts  కావాలనే, అవసరమే. మారుతున్న జీవన విధానాలు, కనిపెడుతున్న కొత్త కొత్త వస్తువుల తాలూకు applications మనిషిని మరింత సుఖమయమైన జీవితానికి చేరేలా ప్రోద్బలం చేస్తాయి. అలాగే వాటితో పాటు వచ్చే కష్టాలు. ఇంతకు ముందు కనిపెట్టినవి మనిషి తాలూకు civilization cycle crest కి వెళ్లినప్పుడు వాడు compile చేసినవి. కొన్ని ఊహలు, కొంత logic, కొన్ని అనుభవాలు, కొన్ని ఆచరించి తెలుసుకున్న నిజాలు. ఆ civilizations అన్నీ మట్టి పాలై మళ్ళీ పునరుద్ధరణ తరువాత మొదలైన కొత్త civilization మనది.కనుక మనం ఇప్పుడు already prove అయిన నిజాలని follow అవ్వడమే కొత్త వాటి అవసరం పడేవరకు.

Purpose of life in the materialistic plane గురించి నాకు తెలిసింది next post లో. 

ఆలోచనల స్రవంతి - 21

రాంబాబు కి చిరాకేసి విసుగొచ్చింది 

అసలు ఏదీ వ్రాయకూడదు అనుకున్నాను. చెప్పడం, వినడం రెండిటి మీద bore  కొట్టింది.  

ఎవడికీ చెప్పడానికి ఏమీ లేదు.  Eternal  truths అందరికి ఒకటే. ఎవడికి అర్ధమైన ప్రపంచాన్ని వాడు చెబుతున్నాడు. ఎవడి అనుభవాన్ని వాడు చెబుతున్నాడు. ఎవడి ఆవేశాన్ని వాడు వ్యక్త పరుస్తున్నాడు. భౌతికమైన ప్రపంచంలో ఎవడికి వాడిదే నిజం. అంతకన్నా నిజం లేదు. ఎవడికి వాడికి - వాడికున్న శక్తిని బట్టి, తెలివిని బట్టి -  మారుతున్న ప్రపంచంలో మారుతున్న పరిస్థితులకి తగ్గట్టుగా మార్చుకుంటూ  - ఇదింతే. ఇదే విషయాన్ని ఎన్నోసార్లు మాటలు మార్చి చెబుతూనే వచ్చాను. ఎందుకంటే నాకు అర్ధమైన ప్రపంచం అది కాబట్టి. అందుకే అసలు ఏదీ వ్రాయకూడదు అనుకున్నాను.

కానీ రాంబాబు గాడి నిరాశ నిండిన కవిత చూశాక నాకు ఎక్కడో ఏదో కెలికినట్టయింది. వాడు ఎన్నో సార్లు నన్ను emotional  stress కి గురి చేశాడు. వాడితో నాకున్నది అదో love hate relationship . వాడిలో నాకు నచ్చినవాటి కంటే నచ్చనివే అన్నీను. కానీ ఎందుకో వాడి గురించి పట్టించుకోకూడదు అనుకున్నా, నేను react అవుతాను. వాడంటే అదో soft corner. క్రొత్త సంవత్సరం  మొదలైంది. వీడు మొదలుపెట్టాడు. ఏదీ తెలియని వాడు కాదు. తెలిసినవాడే. ఎన్నో situations  ని నా  కంటే బాగా handle  చెయ్యగలడు. మరెందుకో వాడికి విసుగు. వాడి frustration కి vent లేక ఈ సమస్యలేమో.

నా observation  ఏంటంటే ప్రపంచమంతా ఒక రకమైన unrest  లో ఉంది. Capitalists ,middle class intellectuals , proletariat , అందరూ ఒక రకమైన చిరాకులో బ్రతుకుతున్నారు. అందుకే రకరకాల ఈ agitations, repressions, peace talks. ఇది planetary constellations  తాలూక affect  లేదా over driven capitalism  తాలూక affect  ఏదైనా అవ్వొచ్చు.   ఇది ఈ unrest  ఎక్కడో ఒక చోట volcano  లాగ బద్దలవుతుంది. మనం యుద్ధానికి యుద్ధానికి మధ్యనున్న సంధి కాలంలో చాలా శాంతిలో బ్రతుకుతున్నాం. ఇది ఎన్నాళ్ళో ఎవడికీ తెలియదు. కలియుగానికి అంతమైతే నాకు తెలిసి అప్పుడే లేదు.

ఇప్పుడున్న ప్రపంచంలో ఈ share markets పతనాలు, funds misappropriations చేసే నాయకులు , దేశాన్ని తాకట్టు పెట్టి, తార్చుకు తినే మహాత్ములు , వాళ్ళు vangaurdsలా తయారు చేసిన economy, ఇలాటి unrest  లో ఉన్న economy  తయారు చేసిన situations  లో బ్రతుకుతున్నప్పుడు విసుగు తప్పదు. మరి ఇలాటి పనులు చేస్తున్న వాళ్లకి మంచి చెడు విచక్షణ అనవసరం. వారి స్వార్ధం, సుఖం, అహం చూసుకోవడం తోనే సరిపోతుంది. ఒక రకంగా చూస్తే అది సహజమనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే మంచి చెప్పడం, వినడం బాగానే ఉంటుంది. ఆచరించడానికి ముడుకులు జారిపోతాయి. Society ని ఒక equilibriumలో ఉంచుతుంది. మంచి తాలూకు dish  చప్పగా ఉంటుంది  - రుచి పచి ఉండదు -  కానీ ఆరోగ్యానికి మంచిది. చెడు చెయ్యడంలో ఒక kick  ఉంటుంది. మంచి మసాలా దట్టించిన dish లాగ. నోటికి రుచి -  ఆరోగ్యం నాశనం. చెడు ఎప్పడు shortcut solution  లాగ కనపడుతుంది కాని అది ఒక long  term లో ఒక epidemic లాగ మారిపోతుంది. ఎవడైనా general  గా palatable  గా లేని చప్పిడి కూడు కంటే ఆరోగ్యం నాశనం అయినా మసాలా నే opt  చేస్తాడు. చెడు తాలూక fundamental  ఇదే.

రాంబాబుకి చెప్పడం వరకు అయితే ok . కానీ ఈ universal  principle ఒప్పుకుంటే ఎవడి శక్తిని బట్టి వాడు దోచుకొండిరా అన్నట్టుంటుంది. మరేమి చేద్దాం. 

నాకు అనిపించిన ఒక positive  solution . ఎప్పుడూ సొంత లాభం చూసుకోవడమే కాకుండా, ఎవడికున్న పరిధిలో వాడు  సమాజానికి ఎంత మంచి చెయ్యగలిగితే అంత మంచిది. అప్పుడు ప్రతీ వాడికి పక్కవాడికి సేవ చెయ్యడమనే avocation  ఉండి,  సాయం పొందినవాడి తాలూకు పొగడ్తలో ఒక తృప్తి రావడం మొదలెడుతుంది. అదేదో చిరంజీవి గాడి సినిమా టాగోర్, స్టాలినో  గుర్తులేదు అలాగన్నమాట. కొంత సమాజం కూడా బాగుపడుతుంది. అంతా materialistic గా పొతే personal  గా లాభం ఉంటుంది కానీ  unrest ని బాగా expedite  చేసి civil  wars కి  మన వంతు సహకారం అందించినట్టుంటుంది. 

ఇది ఎవడికి వాడే ఏది చెయ్యాలో తెల్చుకోవలిసిన క్షణం. ఇదీ నిజం.