Memories of my life - 4

Russian history గురించి నాకు తెలిసింది చెప్పాలనుకున్నప్పుడు Communism గురించి నా జీవితంలో నేను ఏర్పరుచుకున్న అవగాహన కొంత చెప్పాలనిపించింది. Russian history గురించి నాకు తెలిసింది చాలా తక్కువ. 1983-1989 లో నేను చదివిన శ్రీశ్రీ, 1987 లో చదివిన dialectical materialism మీద పుస్తకం, 1988 లో చదివిన కార్ల్ మార్క్స్ వ్రాసిన capital తెలుగు అనువాదంలో కొంత భాగం, 1989 లో newspapers లో వచ్చిన perestroika మీద కొంత details, 1990 వరకు నేను చదివిన social books లోని history ఇంతే నా knowhow. నాకు history మీద తిరిగి interest కలిగేలా ప్రపంచ చరిత్ర చెప్పిన నా స్నేహితుడు రామకృష్ణ కి సదా ఋణపడి ఉంటాను. చరిత్ర అందరూ చెప్తారు. దాన్ని కొంతమందే అర్ధం అయ్యేలా మనసుకు హత్తుకునేలా చెప్పగలరు. ఆ కొద్దిమందిలో నా స్నేహితుడు రామకృష్ణ మాస్టర్ ఒకడు అని సగర్వంగా చెప్పగలను.  నేను 7^th std లోనే దక్షిణ భారత్ హిందీ ప్రచార్ సభ పరీక్షలు వ్రాయటం మొదలెట్టాను. నేను 9^th std కి వచ్చేసరికి ఈ హిందీ ప్రచార్ సభ పరీక్షల్లో  “రాష్ట్ర” level లోనో, “విశారద” level లోనో  ఉండేవాడిని. హిందీ తో పాటు అందులో తెలుగు పరీక్షలు కూడా ఉండేవి. తెలుగు text book లో కవిత్వం ఉండేది. కుందుర్తి ఆంజనేయులు వ్రాసిన “నగరంలో వాన”, తిలక్ “అమృతం కురిసిన రాత్రి” , శ్రీశ్రీ వ్రాసిన “జగన్నాధ రధచక్రాలు” పద్యాలు ఉండేవి. అందులో శ్రీశ్రీ వ్రాసిన జగన్నాధ రధచక్రాలు నాకు బాగా నచ్చింది. చదవడానికి ఒక rhythm ఉండేది. నేను ఆ పద్యం బట్టి పట్టేశాను. 9^th std లో మాకు R.S.ప్రసాదరావుగారు సోషల్ టీచర్. ఆయన నేను communist ని అంటుండేవాడు. వెంపటాపు సత్యం చచ్చిపోయినప్పుడు మా class లో బుర్ర పట్టుకుని కూర్చున్నాడు. ఆయన నాకు శ్రీశ్రీ పద్యం వచ్చు అంటే, class లో లేచి నిలబడి చెప్పమన్నారు. నేను జగన్నాధ రధచక్రాలు చెప్పిన తరువాత నన్ను చాలా మెచ్చుకున్నాడు. ఆయన ప్రభావం నామీద చాలా ఉండేది. ఆ తరువాత Intermediate కి వచ్చిన తరువాత ఏ కవిత్వం లేకుండా గడిచిపోయింది. మళ్ళీ ఆకలి రాజ్యం cinema చూసే దాకా నాకు శ్రీశ్రీ గురించి మళ్ళీ flash అవ్వలేదు. రాంబాబు కలిసిన తరువాత మేమిద్దరం కలిసి కొన్న మొదటి పుస్తకం శ్రీశ్రీ మహాప్రస్థానం. ఆ తరువాత శ్రీశ్రీ, నగ్నముని, చెరబండరాజు లాటి కవులు వ్రాసిన విరసం ప్రచురణలు దాదాపు అన్నీ చదివాను. నేను శ్రీశ్రీ ప్రభావంలో ఉండేటప్పుడు communism అంటే ఒక స్వర్గాన్ని తయారుచేసే tool అనుకునే వాడిని. శ్రీశ్రీ ఏకంగా “గర్జించు రష్యా గాండ్రించు రష్యా “,  “లెనిన్ ధమని, లెనిన్ ద్యుమణి “, అని వ్రాస్తే నేను ఎప్పటికైనా ప్రపంచమంతా communism వచ్చేస్తుంది అనే నమ్మకంలో ఉండేవాడిని. కాళీపట్నం రామారావు గారు వ్రాసిన communist tint లో realistic base ఉన్న “యజ్ఞ్యమ్” & “కుట్ర” కథలు బాగా నచ్చాయి. 1988 లో Andhra university లో ఏదో radicals meeting అంటే ఈ పుస్తకాల ప్రభావం లోనే వెళ్ళాను. వాళ్ళు mess లో chicken పెట్టలేదు-warden పని పట్టాలి, ఇంకెవడో తప్పు మాట్లాడాడు - వాడిని తన్నాలి ఇలాటి discussions చేస్తుంటే విసుగెత్తి వచ్చేశాను. నా engineering friends కూడా నేను ఈ communism topics పెట్టి కుమ్ముతుంటే వాళ్ళు కూడా భయపడి నా దగ్గిరకి వచ్చేవారు కారు. భారత దేశం లో ఈ communist principles follow అయినవాళ్ళు naxalites అన్నప్పుడు, నాకు naxals మీద కూడా ఒక గౌరవం ఒక soft corner ఉండేది వాళ్ళతో ఏ రకమైన link లేకపోయినా.  Communism గురించి ఆంధ్ర లో చేసే పోరాటాలలో communists తమ ఆస్థులు కూడా ధారపోసి ఒక ఉద్యమానికి ఊపిరి పోస్తున్నారంటే గౌరవం కలిగేది. మధ్యలో వాళ్ళకి ఉన్నది అంతా ఉమ్మడి సోత్తే - భార్యలతో సైతంగా అన్నప్పుడు గాభరా అనిపించింది. Perestroika తరువాత, Russia ముక్కలైపోయినప్పుడు ఇదేమిటి ఇలా జరిగింది ఇలా జరగకూడదే అనుకున్నాను. అప్పుడు newspapers లో వచ్చినవి చదివి అసలు చరిత్రలో నిజం అంటూ ఏమైనా ఉందా? ఈ communism ఎంతవరకు ఆచరణయోగ్యం అనే సందేహం కలిగింది. తరువాత నేను ఉద్యోగంలో పడ్డ తరువాత తదనంతరం పెళ్ళైన తరువాత అసలు communism అన్నది నా memory లోంచి పూర్తిగా తుడిచిపెట్టుకు పోయింది.